Saçmalıklar Kraliçesi...

Erguvan renkli bir gecenin hırçın ayazında yokluğunla cebelleşirken hayallerim,ben gecenin orta yerinde sebepsiz kendimden
geçiyor gibiyim... Düşünmekten uzak durarak canlı tutabildiğim düşlerim,üzerlerine yıldız tozu serpilmişcesine parlarken
ay ışığına hasret gecede,ellerimin özlediği senin ellerin.. Nasıl yakın durabilir bi insan bu kadar uzakta olana?..
Böylesine az tanıdığı birini nasıl kendinden bilip bağlanabilir hatta sıkıca?.. Saçmalıklar kraliçesi ilan edildiğim bir ülkenin
sürgün listesinde en başta yer alır gibiyim...
Seni özlemediğini bildiğini özlemek.. Düşünmediğini bildiğini düşünmek.. Yetmezmiş gibi hayaller kurmak..
İnanmak o hayallere,mutlu olmak.. Sonra ansızın kovulmak hayalinden.. Bulutlara dokunacakmış gibi hissettiğin,
en yükseldiğin anda çakılmak yere.. Uyumak,uyumak,uyumak bi anlamda.. Dehşet güzel rüyaların ardından uyanmak..
Masallar yazmak kendine.. Kendine kendi masalını okuyup,kaçırmak kendini gerçeklerin dünyasından..
Mesela;"Bulutlarına başkaldıran isyankar yağmurlar yağsa.." demek.. "Islansak o isyanlarda,huzuru birbirimizde bulsak kaosun
ortasında.. Sırılsıklam sarılsak sonra.. O donduran soğuğa inat ısınsam kollarında.." demek..
Sana bakınca içime dolan huzur,gerçeklik duygusundan uzaklaştırıyo beni,özür dilerim..
Tül gibi bi hayal perdesi çekilio dış dünyayla arama..
Anlamını yitirirken önemli sayılan bi çok şey,önemsiz sayılan bazıları devleşiyo gözümde,kocaman kocaman gülümser buluyorum
kendimi durup dururken...Gözlerinin ardındaki hüznü silen ben olmayı diliyorum..
Böyle işte..
Şimdi sana ne desem burdan yalan olur aslında.. Ne kadar yakın dursa da gerçeğe,içine dokunmaya çok uzak olur..
Uzak durur yangınım,yakarken beni değmeden geçer sana..İnsan bazen ne kadar da meyilli olabiliyo mucizelere inanmaya..
Bi sihirli değneği olsun istiyo mesela,klişelerden klişe beğenip kendine..Umarsızca inanmak istiyo..
Ardından,kendi olarak varedemediğini,ama çılgınca olmasını istediğini varedebilmenin yalnızca mucize eseri mümkün
olabileceğinin farkına varıyo ister istemez.. Bu farkına varış,zaten çok önce kırılmış olan içinin faylarını tetikliyo..
Depremler başlıyo yeniden,ümitsizliğe düşmeyle gelen...
Tek isteğim var şimdi senden,hakkım olmasa da.. Gel, kurtar beni benden..